เส้นทางที่หักเหของ( อดีตพระอาจารย์ ) มิตซูโอะ มิฮาบาชิ

จากที่ผมนำเสนอบทความ ชีวประวัติของ อาจารย์มิตซูโอะ มิฮาบาชิ หรืออดีตพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก แห่งวัดป่าสุนันทาราม ในเรื่อง “อาจารย์มิตซูโอะ มิฮาบาชิ ( คเวสโก) เพชรน้ำหนึ่งแห่งพระพุทธศาสนา ” โดยจบที่การลาสิกขาบทของท่าน ซึ่งกลายเป็นข่าวดังไปเมื่อต้นเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา

ตอนแรกผมก็คิดว่า จะจบเรื่องราวของท่านไว้แต่เพียงเท่านั้น ส่วนในภายภาคหน้าหากมีเรื่องราวดีๆที่น่าชื่นชมเกี่ยวกับท่านก็จะนำมาถ่ายทอดใหม่ในโอกาสต่อไป ให้สมกับแนวคิดของบล็อก “ไอดอลแมน”นี้ ที่มุ่งนำเสนอเรื่องราวดีๆอันน่าชื่นชมของบุคคลต้นแบบในสังคม

แต่แล้วไม่ทันข้ามเดือน ก็มีเรื่องราวของอาจารย์มิตซูโอะที่เป็นประเด็นวิพากษ์วิจารณ์ในสังคม นั่นคือการมีภาพข่าวออกมาว่า ภายหลังลาสิกขาบท ท่านไม่ได้เดินทางกลับญี่ปุ่นอย่างที่เป็นข่าวก่อนหน้า ทว่ากลับมีภาพถ่ายของท่านกับหญิงสาวที่คาดว่าเป็นคู่รักของท่านถูกเผยแพร่ทางโลกออนไลน์ จนกลายเป็นข้อคลางแคลงใจเกี่ยวกับสาเหตุที่แท้จริงในการลาสิกขาบทของท่าน

เรื่องเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 27 มิถุนายนที่ผ่านมา เมื่อในโลกออนไลน์และโซเชียลมีเดียปรากฏภาพของอาจารย์มิตซูโอะ ถ่ายคู่กับหญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่ง ตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ในลักษณะสนิทสนมราวกับเป็นคู่รัก โดยต้นตอของภาพมาจากการโพสในเฟสบุ๊คของหญิงสาวที่ปรากฎในภาพ ซึ่งใช้ชื่อว่า Suttirat Muttamara ( สุทธิรัตน์ มุตตามระ) จนกลายเป็นที่ฮือฮาและเป็นประเด็นวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมาอีกครั้งทั้งในโลกออนไลน์และสื่อมวลชนแขนงต่างๆ

( ขอบคุณภาพจาก facebook คุณ Suttirat Muttamara )

ในวันแรกที่ภาพเหล่านั้นถูกเผยแพร่และส่งต่อ ยังคงมีข้อกังขาอยู่ว่า ชายที่เห็นในภาพคือ อดีตพระอาจารย์มิตซูโอะจริงหรือเพียงคนหน้าคล้าย แต่หญิงสาวผู้โพสภาพก็ได้โพสข้อความในเฟสบุ๊คของเธอด้วยว่า

"ขอบคุณสำหรับผู้ที่ไม่หวังดีต่อดิฉัน ที่กล่าวหาว่าดิฉันวางยา Blackmail อาจารย์มิตซูโอะ โดยมีเจตนาทำให้ดิฉันเสื่อมเสียชื่อเสียง จึงทำให้อาจารย์มิตซูโอะผู้ที่มีเมตตา และความรักต่อดิฉัน จะต้องออกมาปกป้องศักดิ์ศรีของดิฉัน ด้วยการเปิดเผยความจริงต่อสังคมเร็วๆนี้ ขอบคุณอีกครั้ง"

 

จึงเป็นอันยืนยันว่า ภาพที่เห็นคือ อดีตพระอาจารย์มิตซูโอะจริงๆ
 

ในส่วนความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์มิตซูโอะกับคุณสุทธิรัตน์นั้น  ในวันต่อมา คุณวิทเยนทร์ มุตตามระ กรรมการผู้จัดการ บลูสกายแชนเนล และเป็นน้องชายของคุณสุทธิรัตน์ ได้โพส      ข้อความลงในเฟสบุ๊คส่วนตัว ยอมรับว่าพี่สาวของตนเป็นคู่รัก   ของอาจารย์มิตซูโอะจริง และแสดงความเห็นว่า ทั้งสองเป็นผู้ใหญ่แล้ว และอาจารย์มิตซูโอะก็เคยบวชมาหลายสิบพรรษาโดยไม่เรื่องมัวหมองอันใด เมื่อท่านลาสิกขาบทแล้ว ก็เป็นสิทธิอันชอบธรรมหากทั้งคู่จะตกลงปลงใจใช้ชีวิตร่วมกัน
ทางด้านของอาจารย์มิตซูโอะเองก็ออกมายอมรับในเวลาต่อมา ว่าได้พาคุณสุทธิรัตน์หรือคุณแอนไปจดทะเบียนสมรสแล้ว โดยท่านบอกว่า ตลอดเวลาหลายพรรษาที่บวชมาไม่เคยประพฤติผิดให้มัวหมอง และไม่เคยคิดจะสึก แต่เมื่อพบคุณแอนก็เชื่อว่าเป็นเนื้อคู่แต่ชาติปางก่อน จึงลาสิกขาบทเพื่อใช้ชีวิตร่วมกัน

( จดหมายจากอาจารย์มิตซูโอะ)

( คำแถลง จาก อาจารย์มิตซูโอะ)

 

ผู้ที่ทราบเรื่องส่วนใหญ่ก็เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น แม้หลายคนจะบอกว่ารู้สึกหดหู่และเสียดาย แต่ก็ยอมรับได้ ( มีบางส่วนที่เกิดอาการช็อกและรับไม่ได้ เพราะเชื่อมั่นในตัวอดีตพระจารย์ท่านนี้มาก)  และมองว่าเป็นเรื่องถูกต้องแล้วที่อาจารย์มิตซูโอะลาสิกขาบทเพื่อมาใช้ชีวิตร่วมกับหญิงสาวอันเป็นที่รัก ดีกว่าอยู่ในสมณเพศให้เป็นที่มัวหมองแก่ศาสนา ซึ่งกรณีความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์มิตซูโอะกับคุณแอนนั้น ผู้คนส่วนใหญ่ก็เชื่อว่าไม่มีเรื่องเสื่อมเสีย เพราะก่อนหน้าที่อาจารย์มิตซูโอะจะลาสิกขาบท ก็ไม่มีภาพความสนิทสนมของทั้งคู่ให้เป็นที่ระแคะระคาย นอกเสียจากเป็นลูกศิษย์กับพระอาจารย์เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีข้อมูลอีกมุมหนึ่งที่มีผู้อ้างเป็นลูกศิษย์ใกล้ชิดออกมา “แฉ” ในมุมกลับกัน ในทำนองว่า ฝ่ายหญิงมีท่าทีพึงพอใจในตัวพระอาจารย์มาตั้งแต่ต้น พยายามหาทางใกล้ชิดสนิทสนม ในลักษณะต้องการครอบครองเป็นเจ้าของ ถึงกับมีเรื่องเล่าในลักษณะที่ว่า หญิงสาวผู้นี้เป็นผู้สึกพระ!!!

แต่ด้วยความที่ข้อมูลดังกล่าวยังไม่ได้รับการยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่เพียงใด ผมจึงไม่ขอนำเสนอรายละเอียดไว้ในที่นี้ ในตอนนี้คงเพียงขอสรุปอย่างให้ความเป็นธรรมแก่ทุกฝ่ายว่า อดีตพระอาจารย์มิตซูโอะเป็นพระที่เคยทำคุณประโยชน์แก่พระพุทธศาสนาและสังคม จนได้รับความเคารพศรัทธาและเชื่อมั่นจากญาติโยมและประชาชนเป็นอย่างมาก จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่หลายคนจะทำใจยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยาก

ในขณะเดียวกัน ตราบใดที่ยังไม่มีสิ่งที่ฟ้องว่า ความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์มิตซูโอะกับหญิงสาวอันเป็นที่รัก เกิดขึ้นและดำเนินไปอย่างไม่ถูกทำนองคลองธรรม ก็ย่อมเป็นสิทธิอันชอบธรรมของทั้งคู่ที่จะเลือกเส้นทางชีวิตตามที่ตนต้องการ แม้ว่าจะเป็นเส้นทางที่หักเหไปจากเดิมจนแทบไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ก็ตาม

อาจารย์มิตซูโอะ มิฮาบาชิ ( คเวสโก) เพชรน้ำหนึ่งแห่งพระพุทธศาสนา

เมื่อต้นเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา มีข่าวหนึ่งเป็นที่ฮือฮาและสร้างความตกตะลึง โดยเฉพาะในวงการพระพุทธศาสนา นั่นคือ ข่าวการลาสิกขาบทของพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก เจ้าอาวาสวัดป่าสุนันทวนาราม จ.กาญจนบุรี ซึ่งเป็นพระนักปฏิบัติและเผยแพร่ศาสนา ผู้สร้างคุณประโยชน์แก่พระพุทธศาสนามาเป็นเวลาเกือบ 40 ปี ดังนั้น ข่าวการสละเพศบรรชิตของท่านจึงเปรียบเสมือนฟ้าผ่าลงมาโดยไม่มีใครคาดคิด

พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก เดิมชื่อ มิตซูโอะ มิฮาบาชิ เป็นชาวดินแดนซากุระ ถือกำเนิดที่จังหวัดอิวาเตะ ประเทศญี่ปุ่น เมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ.2494 สำเร็จการศึกษาไฮสคูล  (เทียบเท่าระดับ ปวช. หรือ มศ.5 ตามระบบการศึกษาไทย) สาขาเคมี ณ เมืองโมะริโอกะ จังหวัดอิวาเตะ

หลังจากเรียนจบ ทำงานเก็บเงินได้ก่อนหนึ่ง มิตซูโอะ มิฮาบาชิ ในวัย 20 ปี ได้เดินทางออกจากญี่ปุ่น ใน พ.ศ. 2514 เพื่อแสวงหาสัจธรรมของชีวิต โดยท่องเที่ยวไปในประเทศต่างๆในเอเชียใต้ ตะวันออกกลาง และยุโรป เป็นเวลา 2 ปีเศษ

จนกระทั่งท่านเข้ามาที่ประเทศไทยในราวปี พ.ศ.2517 และได้เปลี่ยนแผนการเดินทางจากเดิมที่จะมุ่งหน้าต่อไปยังทวีปแอฟริกา ก็เบนเข็มกลับไปยังพุทธคยา ประเทศอินเดีย ซึ่งเคยไปมาก่อนหน้านั้นแล้ว

เมื่อได้กลับไปเห็นพระพุทธรูปที่ประดิษฐาน ณ พุทธคยา อาจารย์มิตซูโอะได้ค้นพบความจริงว่า “นี่คือสิ่งที่แสวงหาสัจจะความจริงอยู่ภายในกายกับใจของเรานี้เอง ความสุขที่แท้จริงอยู่ที่ใจทุกคน ทุกชีวิตสามารถพ้นทุกข์ได้ ” ท่านจึงหยุดการแสวงหาสัจธรรมภายนอก มุ่งค้นหาความสุขจากภายใน เริ่มจากการเป็นโยคี ณ สำนักโยคีแห่งหนึ่งในอินเดีย ซึ่งท่านตั้งใจจะบำเพ็ญเพียรเช่นนั้นตลอดชีวิต แต่เกิดปัญหาเรื่องวีซ่าหมดอายุ แระกอบกับได้รับคำแนะนำให้เข้ามาศึกษาพระพุทธศาสนาในประเทศไทย ท่านจึงกลับมาเมืองไทย และบรรพชาเป็นสามเณร ที่วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม กรุงเทพมหานคร

หลังจากบรรพชาได้สามเดือน  สามเณรมิตซูโอะ วัย 24 ปีได้รับคำแนะนำให้ไปกราบและศึกษาธรรมกับหลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี จนสามเณรมิตซูเอะรู้สึกซาบซึ้งในพระธรรม จึงขออุปสมบท โดยหลวงพ่อชาเป็นอุปัชฌาย์ให้ เมื่อวันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ.2518 ได้รับฉายา “คเวสโก” แปลว่า “ผู้แสวงหาซึ่งฝั่ง” นับว่าเป็นสิทธิวิหาริกรุ่นแรก คือ ลูกศิษย์รุ่นแรกที่หลวงพ่อชาอุปสมบทให้

พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก ตั้งใจศึกษาและปฏิบัติธรรมตามแนวทางวัตรปฏิบัติของหลวงพ่อชามาอย่างต่อเนื่อง ท่านเคยเล่าไว้ในหนังสือ “เราเกิดมาทำไม” ถึงแนวทางการปฏิบัติต่างๆของท่านที่บ่งบอกว่า ท่านเป็นนักปฏิบัติที่น่าเลื่อมใสรูปหนึ่งเลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นการถือเนสัชชิก คือ ปฏิบัติในอิริยาบถ 3 อันได้แก่ เดิน ยืน นั่ง โดยไม่นอน ตลอดพรรษา การอดข้าวหนึ่งเดือน ฉันแต่น้ำเปล่า การเข้าห้องกรรมฐาน เก็บอารมณ์ ณ วัดสังฆทาน (หลวงพ่อสนอง) จังหวัดนนทบุรี ปิดวาจา เจริญกรรมฐาน เป็นเวลา ๒ ปี ( พ.ศ.2523 - 2524) หรือการออกธุดงค์ไปในที่ต่างๆ


ใน พ.ศ. ๒๕๒๕ พระอาจารย์มิตซูโอะ ได้ขออนุญาตหลวงพ่อชาออกธุดงค์และปฏิบัติธรรมที่ประเทศอินเดีย เป็นเวลา ๑ ปี ก่อนจะกลับมาเมืองไทยเพื่ออุปัฎฐากหลวงพ่อชาที่อาพาธร่วมกับคณะศิษยานุศิษย์หลวงพ่อชา และได้ปฏิบัติธรรม ณ วัดหนองป่าพง และวัดป่านานาชาติจังหวัดอุบลราชธานี เป็นเวลา ๓ ปี  
               
การธุดงค์ครั้งสำคัญครั้งหนึ่งของพระอาจารย์มิตซูโอะเกิดขึ้นในปี พ.ศ.2532

โดยท่านและลูกศิษย์คือ พระญาณรโต ร่วมกันเดินธุดงค์จากสนามบินนาริตะไปยังเมืองฮิโรชิมา ประเทศญี่ปุ่น เพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนา และรำลึกถึงอนุสรณ์สถานแห่งสันติภาพ ระยะเวลาเดิน ๗๒ วัน ระยะทางประมาณ ๑,๐๐๐ กิโลเมตร ซึ่งตลอดทางได้โปรดญาติโยมทั้งไทยและญี่ปุ่นไปด้วยโทรทัศน์ของประเทศญี่ปุ่นติดตามถ่ายภาพทำสารคดีออกอากาศตลอดเส้นทาง ถือว่าประสบความสำเร็จในระดับหนึ่งในการเผยแผ่พุทธศาสนาสายเถรวาท โดยแสดงให้เห็นถึงการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายแบบพระธุดงค์ โดยยึดปฏิบัติธุดงควัตรเป็นหลัก

และจากการธุดงค์ครั้งนั้น ทำให้พระอาจารย์มิตซูโอะได้เกิดแนวคิดดีๆจากสิ่งที่พบเห็นในระหว่างการธุดงค์ อย่างหนึ่งนั่นก็คือ การที่เห็นคนญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับเด็กและเยาวชน ในฐานะทรัพยากรบุคคลอันทรงคุณค่า ที่จะเติบโตมาเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาประเทศ จึงเป็นแนวคิดสำคัญที่ทำให้ท่านก่อตั้งมูลนิธิมายา โคตมี ขึ้นใน พ.ศ. 2532

โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญ เพื่อให้ทุนการศึกษาแบบต่อเนื่อง ตั้งแต่ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นจนถึงอุดมศึกษา ควบคู่ไปกับการจัดอบรมจริยธรรมให้แก่นักเรียนที่ด้อยโอกาสในท้องถิ่นชนบทของประเทศไทย โดยเฉพาะในจังหวัดอุบลราชธานี อันเป็นสถานที่ที่ท่านได้อุปสมบทและปฏิบัติธรรม

ในปีถัดมา (พ.ศ. 2533 ) นางสุนันท์ บุษสาย คหบดีชาวจังหวัดกาญจนบุรี ผู้ประกอบกิจการเหมืองแร่ในพื้นที่ป่าเต่าดำ ตำบลวังกระแจะ อำเภอไทรโยค ป่าลึกในเขตอุทยานไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี มีความศรัทธาอย่างแรงกล้าในพระธุดงค์กรรมฐานศิษย์หลวงพ่อชา จึงได้ถวายที่ดิน 500 ไร่ ซึ่งเป็นป่าเสื่อมโทรมจากการทำไร่อ้อยของราษฎรในเขตบ้านท่าเตียน ตำบลไทรโยค อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี เพื่อจัดตั้งวัด ทั้งนี้เพื่อพระสงฆ์จะได้มีเสนาสนะวัด และชาวบ้านจะได้มีโอกาสเข้าวัดปฏิบัติธรรมตามแนวทางสายวัดป่า พระอาจารย์มิตซูโอะ ได้รับมอบหมายให้ไปเป็นผู้บุกเบิกก่อตั้งสำนักสงฆ์ชื่อ “วัดป่าสุนันทวนาราม” ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2533 เป็นต้นมา

สำนักสงฆ์วัดป่าสุนันทวนาราม ได้รับการฟื้นฟูทั้งพื้นที่ตั้งและพื้นที่ป่าโดยรอบ เพื่อให้เหมาะแก่การปฏิบัติธรรม ภายใต้การนำของพระอจารย์มิตซูโอะ คเวสโก โดยเริ่มสร้างสถานที่อบรมและปฏิบัติธรรมตั้งแต่ พ.ศ.2539 และพระอาจารย์มิตซูโอะได้เริ่มอบรมการปฏิบัติธรรมแบบอานาปานสติแก่ญาติโยมเป็นครั้งแรกในปลายปี 2539 ก่อนจะมีการเปิดอบรมตามคำขอของสถานบันต่างๆที่ส่งบุคคลากรเข้ามารับการอบรมอย่างต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน

สำนักสงฆ์วัดป่าสุนันทวนาราม ได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้า โปรดกระหม่อม พระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ ๒๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ โดยประกาศในราชกิจจานุเบกษาเมื่อวันที่ ๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ โดย สมเด็จพระพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนากรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ทรงพระกรุณาเสด็จฯ เป็นองค์ประธานประกอบพิธีตัดลูกนิมิต ผูกพัทธสีมาอุโบสถ วัดสุนันทวนาราม ในวันที่ ๒๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ ส่งผลให้วัดป่าสุนันทวนราม ได้สถาปนาเป็นวัดโดยสมบูรณ์และดำรงสถานภาพเป็นวัดสาขาลำดับที่ ๑๑๗ ของวัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานี และได้มีการแต่งตั้งพระมิตซูโอะ คเวสโก เป็นเจ้าอาวาสวัดสุนันทวนาราม ตั้งแต่วันที่ ๑๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕


ตลอดระยะเวลาสิบกว่าปีที่พระอาจารย์มิตซูโอะดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส ท่านได้พัฒนาทั้งสถานที่ตั้งวัด สภาพผืนป่าโดยรอบ รวมทั้งพัฒนาจิตใจของญาติทั้งในและนอกพื้นที่มาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นการอบรม ปฏิบัติธรรม การเผยแพร่หลักธรรมคำสอนและแนวทางการปฏิบัติตามวิถีพุทธผ่านทางผลงานเขียนหนังสือมากมายหลายเล่ม จึงนับได้ว่า ท่านเป็นเพชรน้ำหนึ่งอันล้ำค่าอีกเม็ดหนึ่งของวงการพระพุทธศาสนา

แต่แล้วจู่ๆเมื่อวันที่ 8 มิถุนายน 2556 ที่ผ่านมา มีข่าวว่า พระอาจารย์มิตซูโอะ ได้ลาสิกขาบทที่วัดชนะสงคราม กรุงเทพมหานคร และเดินทางกลับบ้านเกิดของท่านที่ประเทศญี่ปุ่น นับว่าเป็นข่าวที่สร้างความตกตะลึงและประหลาดใจแก่ผู้ที่ได้รับทราบเป็นอย่างมาก จนอีกสองวันต่อมา ( 10 มิ.ย.56 ) ได้มีแถลงการณ์จากพระอาจารย์หนูพรม สุขาโต รักษาการณ์เจ้าอาวาสวัดป่าสุนันทวนาราม ยืนยันว่า พระอาจารย์มิตซูโอะ ได้ลาสิกขาบทและเดินทางกลับประเทศญี่ปุ่นแล้วเป็นความจริง

สำหรับเหตุผลของการลาสิกขาบทนั้น ผู้ใกล้ชิดให้เหตุผลว่า อาจารย์มิตซูโอะมีปัญหาด้านสุขภาพ โดยเฉพาะโรคเบาหวาน ซึ่งท่านเคยปรารภว่าอาจจะเป็นอุปสรรคในการดำเนินการเผยแพร่พระพุทธศาสนาในสถานภาพของสมณะ ท่านจึงลาสิกขาบทเพื่อรักษาตัว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นท่านก็ยังคงยืนยันปณิธานในการบำเพ็ญประโยชน์เพื่อพระพุทธศาสนาและพุทธศาสนิกชนต่อไป โดยเหตุผลที่ท่านเดินทางกลับญี่ปุ่น ก็เพื่อต้องการกลับไปช่วยเหลือพี่น้องร่วมชาติของท่านด้วย

ในฐานะชาวพุทธคนหนึ่ง ผมเลื่อมใสศรัทธาในปฏิปทาและปณิธานของอาจารย์มิตซูโอะ และเชื่อว่า ไม่ว่าท่านจะอยู่ในสมณเพศหรือคฤหัสถ์ อาจารย์มิตซูโอะ ก็จะยังคงเป็นปูชนียบุคคลที่ทรงคุณค่าอยู่เสมอ ประดุจเพชรน้ำหนึ่งที่ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด คุณค่าของความเป็นเพชรก็ยังจะคงอยู่ตลอดไป

อ่านต่อใน "เส้นทางที่หักเหของ ( อดีตพระอาจารย์) มิตซูโอะ มิฮาบาชิ"

ทนุธรรม จันโทกุล “กู้ภัยหน้าผี” ผู้อุทิศตนทำความดี จนกลายเป็น “กู้ภัยเทวดา”

เมื่อวันศุกร์ ( 31 พ.ค.) ที่ผ่านมา รายการ “ปากโป้ง” ซึ่งออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ช่อง 8 เวลา 10.30 น.และ 21.00 น.ดำเนินรายการโดย หนุ่ม -กรรชัย กำเนิดพลอย และเข็ม – ลภัสดา ( รุจิรา)  ช่วยเกื้อ  ได้นำเสนอเรื่องราวของอาสาสมัครกู้ภัย “ป่อเต็กตึ๊ง” รายหนึ่ง ซึ่งเคยประสบอุบัติเหตุถูกไฟคลอกจนเสียโฉม แต่รอดชีวิตมา และเข้ามาเป็นอาสาสมัคร ที่ปฏิญาณตนว่าทำความดี ช่วยเหลือผู้เดือดร้อนและประสบภัยไปจนตลอดชีวิต


เขาคือ นายทนุธรรม จันโทกุล วัย 56 ปี เจ้าของฉายาที่เคยถูกเรียกกันในวงการกู้ภัยว่า “กู้ภัยหน้าผี” ซึ่งปัจจุบันได้มีคนเปลี่ยนสมญาใหม่ให้เขาเป็น “กู้ภัยเทวดา”


ผมได้ดูคลิปย้อนหลังทาง Youtube ที่ทางช่อง 8 อัพโหลดไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วเกิดความรู้สึกหลายอย่าง ทั้งเวทนาในชะตากรรม ในขณะเดียวกันก็ชื่นชมและตื้นตันใจในความตั้งใจดีอันแน่วแน่ของชายคนนี้ และที่สุดแล้วผมจึงไม่ลังเลที่จะนำเรื่องราวของเขามาถ่ายทอดต่อในบล็อก “ไอดอลแมน” นี้

คุณลุงทนุธรรม หรือที่เพื่อนร่วมวงการกู้ภัยเรียกว่า “ป๋า” เคยประสบอุบัติเหตุถูกไฟคลอกในเหตุการณ์รถบรรทุกแก๊สระเบิดที่ถนนเพชรบุรี เมื่อ พ.ศ.2533 ซึ่งโศกนาฏกรรมครั้งนั้นก่อให้เกิดความเสียหายและมีคนเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก จนกลายเป็นฝันร้ายที่ยังหลอกหลอนใครหลายคนอยู่ รวมถึง “ป๋า” ที่ถึงแม้จะรอดชีวิตมาได้ด้วยการช่วยเหลือของมูลนิธิป่อเต็กตึ๊งที่นำส่งโรงพยาบาลได้ทัน แต่ “ป๋า”ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ถูกไฟคลอกเป็นบริเวณกว่า 40 % ของร่างกาย ซึ่งหมอบอกว่า ต้องใช้เวลารักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลาถึง 4 ปี

แต่ด้วยความอึดอัดและไม่อยากนอนโรงพยาบาล “ป๋า” จึงตัดสินใจหนีออกมา หลังจากนอนพักรักษาตัวอยู่ได้เพียง 4 เดือนและผ่านการผ่าตัดมาแล้ว 9 ครั้ง

เมื่อหนีออกมาจากโรงพยาบาล แทนที่จะกลับไปนอนพักหรือใช้ชีวิตอย่างคนเจ็บ ทว่า “ป๋า”กลับตั้งเจตจำนงว่าจะเข้าไปเป็นอาสาสมัครกู้ภัยของป่อเต็กตึ๊ง ด้วยความสำนึกในบุญคุณของมูลนิธิดังกล่าวที่ช่วยชีวิตตนไว้ จึงอยากจะใช้ชีวิตที่รอดมาได้ในการทำประโยชน์ส่งต่อแก่ผู้เดือดร้อนรายอื่น

แต่สภาพร่างกายที่ไม่เต็มร้อยก็กลายเป็นอุปสรรคสำคัญในการจะทำตามความตั้งใจของป๋าในยุคแรกๆ เพราะพิษจากไฟนรกคราวนั้นไม่ได้ทำลายแค่ผิวหนังของป๋า ทว่ายังพาเอาประสาทสัมผัสของดวงตาข้างขวาและหูข้างซ้ายของป๋าไปด้วย  แต่ป๋าก็ยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจ เมื่อยังเข้าร่วมมูลนิธิป่อเต็กตึ๊งไม่ได้ในช่วงแรก ป๋าจึงเข้าไปทำงานกับชมรมวิทยุฉิมพลี ซึ่งทำงานอาสาสมัครในลักษณะเดียวกัน และป๋ามีคนรู้จักอยู่ในชมรมดังกล่าว ก่อนที่จะได้รับการช่วยเหลือให้เข้ามาเป็นอาสาสมัครกู้ภัยของป่อเต็กตึ๊งสมใจ

แม้เมื่อเข้ามาเป็นอาสาสมัครกู้ภัยฯได้แล้ว ป๋าก็ยังต้องเผชิญกับคำปรามาส สบประมาทในช่วงแรกๆจากกู้ภัยคนอื่นๆ ในทำนองว่า สภาพร่างกายแบบนี้น่าจะไปรักษาตัวมากกว่าจะมาช่วยเหลือคนอื่น แต่ป๋าทนุธรรมก็ยังยืนหยัดในความตั้งใจอันแน่วแน่ของตน

ซึ่งอันที่จริง ป๋าไม่ได้แค่ความตั้งใจเท่านั้น แต่ป๋ายังสามารถปฏิบัติงานช่วยเหลือ กู้ภัยได้จริง และทำได้ดีจนกลายเป็นที่ยอมรับทั้งของเพื่อนร่วมวงการและประชาชนทั้วไปในเวลาต่อมา

ฉายา “กู้ภัยหน้าผี” กลายเป็นที่รู้จักและกล่าวขวัญ ในฐานะที่เป็นอาสาสมัครกู้ภัยที่เดินหน้าปฏิบัติงานอย่างจริงจัง เต็มที่  จากคำบอกเล่าของเพื่อร่วมงาน ป๋าทนุธรรมจะเป็นมักจะขี่มอเตอร์ไซค์ฮาเลย์ไปถึงจุดเกิดเหตุเป็นคนแรก ซึ่งนั่นก็เป็นที่มาของฉายา “โกสต์ไรด์เดอร์ ” อีกฉายาหนึ่งที่กู้ภัยหนุ่มๆเรียกป๋า
นอกจากนี้ วีรกรรมอันน่ายกย่องของ “กู้ภัยหน้าผี” ยังปรากฎเด่นชัดในช่วงมหาอุทกภัย เพื่อนร่วมงานเล่าว่า ป๋าจะเป็นคนลุยเข้าไปลากจูงศพผู้เสียชีวิตที่ลอยตามน้ำออกมา ซึ่งไม่ค่อยมีอาสาสมัครคนใดอยากรับหน้าที่ดังกล่าว แต่ “กู้ภัยหน้าผี” คนนี้ยินดีทำอย่างไม่หวาดหวั่นพรั่นพรึง จนกลายเป็นบุคคลที่เป็นที่ต้องการและถูกเรียกหาเสมอ

และด้วยวีรกรรมเด่นในช่วงน้ำท่วม ทำให้เขาได้รับสมญานามใหม่เป็น “กู้ภัยเทวดา” เรื่องของเรื่องก็คือว่า ครั้งหนึ่งเมื่อปี 2554 ป๋าทนุธรรมไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมแถวบางบัวทอง มีสื่อมวลชนรายหนึ่งที่ตามไปทำข่าว และเรียกฉายาป๋าทนุธรรมว่า “กู้ภัยหน้าผี” เมื่อชาวบ้านได้ยิน จึงทักท้วงให้เปลี่ยนฉายาใหม่ เรียกเขาว่า “กู้ภัยเทวดา” แทน


แต่สำหรับความรู้สึกของเจ้าของฉายา ป๋าทนุธรรมบอกว่า ไม่ว่าใครจะเรียกอย่างไรเขาก็ไม่สน เพราะสิ่งสำคัญในใจของเขาคือ การได้ทำหน้าที่ข่วยเหลือผู้เดือดร้อน ซึ่งเป็นปณิธานอันแน่วแน่ แม้บางครั้งกำลังใจจะสั่นคลอนไปบ้าง อย่างเช่นครั้งหนึ่งที่ไปช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมกลับมา แล้วพบว่าสำนักงานกู้ภัยของตนเองถูกน้ำท่วม พัดพาทรัพย์สินสูญหายไปเกือบหมด แต่เขาก็ไม่ท้อ ยังลุกขึ้นยืนหยัดและเดินหน้าทำความดีต่อไป และเมื่อได้รับคำถามว่า ตั้งใจจะทำต่อไปถึงเมื่อไหร่ กู้ภัยเทวดาก็ตอบอย่างมั่นใจว่า

“จะทำไปจนตายครับ….!!”

(ชมคลิป รายการ "ปากโป้ง" สัมภาษณ์ คุณทนุธรรม จันโทกุล "กู้ภัยหน้าผี/กู้ภัยเทวดา")